Kilka ciepłych dni w pierwszej połowie miesiąca spędziłem na zbieraniu szyszek olchy. Starałem się narwać ich jak najwięcej, bo nie wiadomo ile skór znajdę przez jesień i zimę. Tym razem to będzie jakieś 100 litrów - 2 razy więcej niż w poprzednich sezonach.

Dziś będzie tylko krótki komunikat dla tych, którzy wraz z nastaniem jesieni mają zamiar chodzić za futrami. Otóż już teraz powinniście zacząć gromadzić niezbędne pomoce służące do ich wyprawiania. Za jakiś czas przedstawię sposób jak garbować skóry, ale tylko jedną z naturalnych metod - miazgą z szyszek olchy. W związku z tym Ci, którzy chcieliby stosować ją w praktyce muszą jak naszybciej wyruszyć na poszukiwania miejsc, gdzie rośnie olszyna. Pod koniec września szyszki zaczynają brązowieć i wtedy jest najlepsza pora na ich zbiór - zanim późnojesienne deszcze wypłukają z nich garbniki. Oprócz tego trzeba zaopatrzyć się w maszynkę do mięsa, taką na korbę z sitami o średnicy oczek nie mniejszej niż 5 mm. Maszynki elektryczne przeznaczone do domowego użytku nie nadają się z powodu zbyt słabego silnika.

Nie jest tajemnicą, że teriantropy wykazują ciągoty do gromadzenia różnych elementów z ciał pochodzących od dzikich zwierząt: futer, pazurów, kłów, czaszek z porożem, itp. Długo by pisać o przyczynach tej namiętności. Może kiedyś podejmę to zagadnienie - o ile będę miał ochotę, no i jeśli czas pozwoli. Obecnie skupię się tylko na konserwacji trofeów kostnych ponieważ wykorzystywane w tym celu metody są stosunkowo łatwe do ogarnięcia przez każdego. To taki wstęp przed poważniejszym działaniem jakim jest garbowanie skór.

Parę lat temu była już mowa o wnykarzach i "pasywnych" metodach utrudniania im życia. Teraz wyłożę temat trochę szerzej. Niniejszy poradnik skierowany jest do tych zapaleńców, którzy czują się na siłach by fizycznie zwalczać kłusownictwo leśne. Zawarte w nim informacje dotyczą "blokowania" osób parających się wnykarstwem i zastawianiem innych pułapek. Czytelnik znajdzie tu wskazówki jak namierzyć rejony preferowane przez kłusowników - tak aby się nie nachodzić. Pozna zagadnienia dyskretnej obserwacji, przygotowania sprzętu, zapewnienia sobie bezpieczeństwa i inne. Z przyczyn oczywistych nie można napisać wszystkiego. Kumaci będą jednak wiedzieć w czym rzecz:)

Wiosna chyli się ku odejściu, a gorąco jak w środku lata. Ludzie powoli czynią przygotowania do urlopów - kto może, ten będzie wypoczywał. Tylko śmierć nigdy nie korzysta z wakacji. Codziennie wyciąga ludzi i zwierzęta, nawet w największe upały...
Garść porad dla teriantropów, którzy chcieliby lub już zajmują się poszukiwaniem martwych zwierząt w ciepłej porze roku.

Nie od dziś wiadomo, że trasy, zwłaszcza szybkiego ruchu stanowią śmiertelną pułapkę dla zwierząt. Przydrożne rowy i ich okolice to prawdziwe cmentarzyska... Ostatnio postanowiłem trochę więcej pojeździc po lokalnych arteriach przecinających Puszczę. Chciałem sprawdzić czy w niedawnym czasie były jakieś kolizje z udziałem zwierząt. W niespełna tydzień naliczyłem 11 ofiar z gatunków średnich i dużych.

Teriantropia jest tak stara, jak stare są dzieje człowieka. Świadczą o tym antropomorficzne znaleziska z okresu paleolitu. W tym artykule Czytelnik znajdzie kilka przykładów prehistorycznych artefaktów które nawiązują do zwierzołactwa oraz ich wolną interpretację.

Las to miejsce, w którym zmęczony cywilizacją człowiek znajduje wytchnienie i nabiera nowych sił potrzebnych do funkcjonowania w sztucznie zmienionym środowisku. Większość ludzi, jeśli lubi przebywać w lesie, to robi to za dnia podziwiając piękne okoliczności przyrody. Mało jednak kto chodzi tam po zmroku by poznawać go od jego nocnej strony. Dzisiejszy wpis będzie o nocnym lesie. Opowiem Ci, czym jest o tej porze, jakie ma znaczenie dla zwierzołaków oraz jak zacząć przygodę z chodzeniem po nim w nocy.

Subiektywne spojrzenie na furry-fandom. Tekst wyjaśnia podstawowe różnice między futrzakami a teriantropami.

Po trzech latach nieobecności Pierwotny Instynkt wznawia działalność. Przy okazji zapraszamy do rejestracji na naszym nowym Forum. Howgh!

Choć jest coraz cieplej i roślinność gwałtownie pokrywa się listowiem, to nadal intensywnie szukam pułapek zastawionych przez kłusowników na dzikie zwierzęta. Takie eskapady stanowią wielkie obciążenie dla organizmu ponieważ nie dość, że traci się energię na dojazd do placówek oddalonych od siebie nieraz o dziesiątki kilometrów, to jeszcze trzeba poruszać się często w skrajnie trudnym terenie.

Zastawianie pułapek w formie drucianych pętli to najczęstsza metoda chwytania zwierzyny przez kłusowników. Teraz, kiedy sezon legalnych polowań jest na ukończeniu, trzeba nieco odpuścić myśliwym, a więcej czasu poświęcić na lokalizację miejsc, w których praktykuje się wnykarstwo. Dzięki temu jesienią, kiedy ten proceder ulega nasileniu będzie można od razu wystartować z kontrofensywą.

Kto lubi penetrować leśne ostępy, ten co jakiś czas może natknąć się na martwe zwierzęta. Niby nic dziwnego, bo przecież wszystkie istoty muszą kiedyś w ten czy inny sposób zakończyć doczesny żywot. Ich zwłoki nie znikają w cudowny sposób, lecz pozostają na ziemi. Osobiście znalazłem ich tyle, że wiele przypadków zatarło się już w pamięci. Bywają jednak takie "znaleziska" których nie sposób zapomnieć.

Dziś pokażę Wam pierwsze efekty wojny z kłusownikami prowadzonej na terenie powiatu kozienickiego w sezonie 2014/15. Ściśle mówiąc jest to dopiero wstęp do konkretnych działań, które nastąpią po zakończeniu rozpoznania operacyjnego - a ono być może potrwa jeszcze kilka miesięcy. Spróbuję też wyjaśnić co mnie zmusza by tropić kłusownictwo leśne i dlaczego wcześniej tym się nie zajmowałem.

Okres między Bożym Narodzeniem a Nowym Rokiem dla wielu ludzi jest wolny od pracy. Ci z myśliwych, którzy jeszcze "świętują", te kilka dni zwykle spędzają na polowaniu. Była to więc idealna okazja do monitoringu ich działań. Traf chce, że wtedy niemal zawsze można zobaczyć coś ciekawego.

Nastała jesień, a wraz z nią rozpoczął się intensywny sezon łowiecki. W tych partiach lasu, które są ulubioną ostoją zwierząt coraz częściej można spotkać myśliwych. Ich obecność mnie wkurza. Nie mam jednak zamiaru celowo wszczynać bitwy z nimi, dlatego raczej unikam sytuacji mogących doprowadzić do konfrontacji. Mimo to obserwuję ich ruchy i staram sie uchwycić jakieś wykroczenia w tym, co robią.

Tym razem opowiem co nieco o przyczynach, które składają się na okaleczanie zwierząt z broni palnej w trakcie polowania. Jak na artykuł jest to dość rozwlekłe opracowanie (może trochę zbyt zanurzone w szczegóły), ale myślę, że nikt się na mnie za to nie pogniewa;) Nie mogłem tu niczego pominąć, bo wszystkie problemy mają ze sobą jakieś punkty wspólne, zaś opuszczenie jakiegoś z nich mogłoby skutkować niezrozumieniem kolejnych zagadnień. Pismo to kieruję przede wszystkim do przeciwników współczesnego łowiectwa którym brakuje praktycznej wiedzy na ten temat. Chcę Wam po prostu dostarczyć argumentów abyście mieli czym "zgasić" myśliwych kiedy dojdzie do pyskówki z nimi:) Wszystko co tam zawarłem jest prawdziwe (macie moje słowo), kto chce, może to z resztą zweryfikować.

Na Ziemi trudno znaleźć coś, co by dostarczało więcej rozkoszy dla zmysłów niż seks. Któż z nas nie zna tego cudownego uczucia, które daje nam cielesna miłość? Ludzie i zwierzęta dobrze wiedzą jak ona smakuje, dlatego raczej nikt nie odwróci się plecami jeśli będzie miał ku niej sposobność. Zwierzołaki też kochają wzajemne pieszczoty. Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że przyjmują one formę osobliwego prawie-rytuału. Aby w pełni wykorzystać jego potencjał musimy mieć zwierzęce futra, które zakładamy na gołe ciało i w nich to parzymy się:] Futra jednak nie rosną na drzewach i nie można ich sobie ot tak po prostu wziąć. One są własnością zwierząt. To skarb, którego strzegą zazdrośnie i nie oddadzą go nawet za cenę swojego życia. Nam nie wolno uśmiercić zwierzęcia dla futra, ani samodzielnie, ani rękami innych. Prawdziwy teriantrop nigdy nie zabije innej istoty tylko po to, aby zaspokoić swoje seksualne żądze, bo w przeciwnym wypadku zaprzeczyłby temu, kim jest. Z zabijania usprawiedliwiony jest tylko ten, kto mieszka gdzieś na Syberii i utrzymuje się wyłącznie z polowań. Natomiast Ci z nas, którzy żyją tu w Europie prawie nie mają szans, aby uczciwie zdobyć futra. Jednak sytuacja ta, tylko pozornie jest beznadziejna, bo jak mówi stare przysłowie "Dla chcącego nic trudnego".

Dzisiejszy artykuł będzie o futrach naturalnych. Zobaczysz czym dla nas są i dlaczego ich tak pożądamy. Dowiesz się tu, z jakich źródeł zwierzołak może po nie sięgnąć, tak aby pozostać w zgodzie z własnym sumieniem. Szerzej opiszę tylko te metody, które są w 100 procentach neutralne tzn. nie noszą znamion celowego zabijania zwierząt i nie sprowadzają się do ataków na ludzi.